ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ

10/recent/ticker-posts

Γιορτάζει το παρεκκλήσι του Αγίου Νεκταρίου στον Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου


Τo Σαββάτο 9 Νοεμβρίου εορτή του εν Αγίοις πατρός ημών Νεκταρίου, επισκόπου Πενταπόλεως, εορτάζει το παρεκκλήσιο του Αγίου, που βρίσκεται εντός του Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου. Όπως κάθε
χρόνο έτσι και φέτος θα τελεστεί Ιερά Αγρυπνία προς τιμή του Αγίου Νεκταρίου. Η αγρυπνία θα αρχίσει την Παρασκευή το απόγευμα ώρα 8 μ.μ. κατά το αγιορείτικο τυπικό και θα τελειώσει περίπου στη 1:15π.μ.

Καθ΄όλη τη διάρκεια της αγρυπνίας οι πιστοί θα μπορούν να προσκυνήσουν ιερά λείψανα ανάμεσα στα οποία θα είναι και τεμάχιο λειψάνου του Αγ. Νεκταρίου.

ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΒΙΟΣ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ


Ο Αναστάσιος Κεφαλάς γεννήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 1846
στη Σηλυβρία της Ανατολικής Θράκης. Σύντομα ήρθε αντιμέτωπος με τη
δύσκολη πραγματικότητα της εποχής, καθώς η οικογένειά του αδυνατούσε να
συντηρήσει όλα τα μέλη της, ενώ η γενέτειρά του δεν είχε σχολείο μέσης
εκπαίδευσης, με αποτέλεσμα να υποχρεωθεί να πάρει το δρόμο για μια
καλύτερη ζωή στην Κωνσταντινούπολη, σε ηλικία 13 ετών.
Αρχικά εργάζεται σε συσκευαστήριο καπνού, οπού ο ιδιοκτήτης του
φερόταν βάναυσα. Εργάζεται πολλές ώρες ημερησίως, δεν αμείβεται και πολλές
φορές ξυλοκοπείται. Ο Αναστάσιος τα υπέμενε όλα αυτά, καθότι δεν ήθελε να
μαθευτεί το δράμα το οποίο περνούσε στην οικογένεια του και λυπηθούν. Από
την άλλη, τον καταλάμβανε θλίψη γιατί αδυνατούσε να ενισχύσει οικονομικά την
οικογένειά του, ενώ παράλληλα δεν μπορούσε να παρακολουθήσει μαθήματα
στο σχολείο. Η μόνη του ελπίδα ήταν ο Θεός, γι΄αυτό προχώρησε σε κάποια
ενέργεια που μόνο μια καθαρή και αγνή παιδική ψυχή θα μπορούσε να σκεφτεί.
Έγραψε ένα γράμμα, μέσα στο οποίο περιέγραφε τα αδιέξοδα που ζούσε και
όρισε ως παραλήπτη τον Ιησού Χριστό με διεύθυνση τον Ουρανό. Ο Χριστός
οικονόμησε ένας πλούσιος γείτονας να συναντήσει τον μικρό Αναστάσιο έξω
από ταχυδρομείο, να συγκινηθεί με την πίστη του μικρού, τον οποίο ανέλαβε να
μεγαλώσει και να σπουδάσει, αφού πρώτα του έστειλε δέμα με τετράδια,
παπούτσια και ρούχα. Έκανε ανώτερες σπουδές στην Αθήνα και την
Αλεξάνδρεια.
Το 1876 έγινε μοναχός με το όνομα Λάζαρος ενώ ένα χρόνο αργότερα
χειροτονήθηκε διάκονος με το όνομα που έγινε γνωστός, Νεκτάριος. Ο Άγιος
Νεκτάριος είχε κλίση προς το μοναχισμό, που επιθυμούσε πάνω από όλα και
όχι τόσο στον κοσμικό βίο έστω και ως κληρικός. Οι πιέσεις όμως που του
ασκήθηκαν λόγω των χαρισμάτων του λόγου και της μορφώσεώς του, τελικά

τον έστρεψαν προς τον κοσμικό κλήρο, αν και ποτέ δε λησμόνησε μέχρι τέλους
της ζωής του τον μοναχισμό.
Στη Αλεξάνδρεια μέσα σε δύο μήνες, πείθοντας για την ρητορική του
ικανότητα, ανελίχθηκε σε ιεροκήρυκα ενώ έλαβε και θέση Πατριαρχικού
επιτρόπου στο Κάιρο. Μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα ο Νεκτάριος
ανήλθε στην ιεραρχία του πατριαρχείου όντας ένας πολύ έμπιστος άνθρωπος
στο πλευρό του Πατριάρχη. Στις 15 Ιανουαρίου του 1889 θα
ανακηρυχτεί επίσκοπος Πενταπόλεως Λιβύης μετά από την κοίμηση του
επισκόπου της περιοχής Νείλου. Το πρακτικό της χειροτονίας του διασώζεται
μέχρι και σήμερα. Αυτή η ραγδαία άνοδος του Νεκταρίου, δεν πέρασε
απαρατήρητη από τους υπολοίπους επισκόπους. Ο Σωφρόνιος πλησίαζε τα 90
χρόνια ζωής πλέον και η κούρσα της διαδοχής είχε ξεκινήσει.
Ο λαός ο οποίος είχε ευεργετηθεί από το πολυποίκιλο έργο του Νεκταρίου
(κυρίως φιλανθρωπικό αλλά και ποιμαντικό και αντιαιρετικό) επιθυμούσε την
άνοδο του στον πατριαρχικό θρόνο και σε συνδυασμό με την εύνοια του
Σωφρονίου καθίστατο η πρώτη επιλογή. Οι αντίπαλοί του γνωρίζοντας όλα
αυτά, αποφάσισαν να τον παραμερίσουν, κατηγορώντας τον, πως ήθελε να
ανατρέψει το Σωφρόνιο από τον θρόνο, αλλά και με αόριστες κατηγορίες ηθικής
φύσεως. Επίσης είχαν μαζί τους και μερίδα κληρικών, οι οποίοι πίστευαν ότι η
τακτική που ακολουθούσε ο Νεκτάριος ως επίσκοπος, δηλαδή λιτότητας και
πενίας της εκκλησίας, θα επηρέαζε την οικονομική κατάσταση του
Πατριαρχείου, το οποίο χωρίς οικονομική δύναμη θα γινόταν έρμαιο των
διαφόρων πολιτικών ή εθνικών πιέσεων. Ο Σωφρόνιος που πληροφορήθηκε τις
κατηγορίες, πείστηκε για την αλήθεια των ισχυρισμών. Αποτέλεσμα ήταν η
άμεση εντολή για παύση της ιδιότητάς του. Έζησε με απόλυτη φτώχια και
ταπείνωση στην Αθήνα και κατόπιν στην Χαλκίδα, όπου έσβησαν οι
συκοφαντίες για το άγιο πρόσωπό του, όταν καράβι από την Αλεξάνδρεια
διέδωσε την αλήθεια.
Λαμπρή ήταν η παρουσία του ως σχολάρχης στην Ριζάριο και ενώ η φήμη
του άρχισε να εξαπλώνεται παντού, το 1908 έφυγε για την Αίγινα στην οποία
ίδρυσε Ιερά Μονή προς τιμή της Αγίας Τριάδος, όπου έζησε μέχρι το τέλος της
ζωής του χωρίς να σταματούν οι πειρασμοί, τους οποίους άντεξε με πολύ
υπομονή. Το τέλος της ζωής του ήταν επίπονο. Η χρόνια ασθένεια του
προστάτη, μαζί με τα περασμένα χρόνια της ηλικίας του και κακοπάθειες της
ζωής τον ταλαιπωρούσαν. Ακόμα και τότε είχε σχέδια. Ήθελε να δημιουργήσει
ένα εκπαιδευτήριο. Τελικά δεν πρόλαβε. Το 1920 εισήχθη στο  Αρεταίειο
νοσοκομείο  Αθηνών όπου διεγνώσθη καρκίνος του προστάτη. Στις 9
Νοεμβρίου του ιδίου έτους ο Άγιος Νεκτάριος πέθανε. Το δωμάτιο στο οποίο
πέθανε, έχει σήμερα μετατραπεί σε μικρό ναό στο δεύτερο όροφο του
Αρεταιείου νοσοκομείου, που κοσμείται από εικόνες του Αγίου και τάματα
πιστών για ανάρρωση των συγγενών τους που νοσηλεύονται στην κλινική.
Αναρίθμητα τα θαύματα που επιτελεί με τη χάρη που έχει λάβει από τον Θεό και
δίκαια είναι από τους πιο δημοφιλείς Αγίους που ευλαβείται η Ορθόδοξη
Εκκλησία. Αυτόν τον Άγιο σας καλούμε να τον τιμήσουμε με την αγρυπνία την
Παρασκευή το βράδυ στον Ι.Ν. Αγίου Δημητρίου.

Δημοσίευση σχολίου

0 Σχόλια