"Ανυπότακτο Αγρίνιο" :Μια πρόταση για την επανασύσταση του Μαθητικού Φεστιβάλ Αγρινίου

Ο ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΧΩΡΟΣ ΣΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ

Της Γιάννας Φραγκοπούλου | Εκπαιδευτικού

Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος με την παράταξη Ανυπότακτο Αγρίνιο

Πώς διαμορφώνεται η ταυτότητα ενός νέου ανθρώπου;  Μέσα από τα  βιώματά του εκεί  όπου συντίθεται ο κοινός βίος, η κοινή μοίρα· δηλαδή στο δημόσιο χώρο.
Όμως οι νέοι άνθρωποι απέχουν από τον δημόσιο χώρο της πόλης. Ως  μαθητές  ξεκινούν την εμπειρία της  κοινωνικής τους διαμόρφωσης  στο σχολείο  και  σε μεμονωμένες δραστηριότητες, σε ιδιωτικούς χώρους, όπου είτε αναπτύσσουν τα ταλέντα τους είτε αποκτούν υποτιθέμενα εφόδια.



Τίποτα από όλα αυτά, όμως, δεν επιστρέφει στο δημόσιο χώρο και δε  γίνεται πλούτος του. Απουσιάζουν οι νέοι, η ζωντάνια, ο παλμός, η δυναμική τους (οι λόγοι φυσικά πολλοί και δεν θα αναλυθούν  εδώ).
Στις αρχές της δεκαετίας του ’90 κάποιοι μαθητές  του 5ουΓυμνασίου Αγρινίου αποφάσισαν  στο τέλος της σχολικής χρονιάς να παρουσιάσουν στην  πόλη  τις καλλιτεχνικές τους αγωνίες. Κινητοποιήθηκαν και βρήκαν συμπαραστάτες από  άλλα γυμνάσια και έτσι οργανώθηκε το 1ο Μαθητικό Φεστιβάλ Αγρινίου.
Για δέκα μέρες, πριν τις προαγωγικές  εξετάσεις, γίνονταν εκθέσεις ζωγραφικής, φωτογραφίας, χειροτεχνιών σε διάφορες αίθουσες του Αγρινίου. Σε κάθε γήπεδο διεξάγονταν  μικρά πρωταθλήματα ποδοσφαίρου, μπάσκετ, βόλεϊ αλλά και χάντμπολ. Σε δημόσιους χώρους στήνονταν μικρές γιορτές με χορευτικά και ζωντανή μουσική. Υπήρχαν θεματικές κινηματογραφικές βραδιές και κάθε βράδυ παρουσιαζόταν  μια διαφορετική παράσταση (Θεατρική-Μουσικοχορευτική) στο Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο (ΔΗΠΕΘΕ) Αγρινίου από τους  μαθητές.
Για τον προγραμματισμό των εκδηλώσεων, γίνονταν ανά  τακτικά  διαστήματα συνελεύσεις μαθητών από όλα τα σχολεία  και όχι μόνο - αργότερα συμμετείχαν στο φεστιβάλ και άλλες σχολές όπως οι σχολές του ΟΑΕΔ (ΚΕΤΕΚ), η Νοσηλευτική Σχολή (ΜΤΕΝΣ Αγρινίου), αλλά και το Οικονομικό Τμήμα του Πανεπιστημίου που βρισκόταν στην πόλη.
Το Μαθητικό Φεστιβάλ Αγρινίου κράτησε σχεδόν όλη τη δεκαετία του ΄90.
 Ό,τι  απέμεινε απ’ αυτό το φεστιβάλ  είναι το σημερινό Μαθητικό Φεστιβάλ Θεάτρου, στο οποίο δεν έχουν λόγο πια οι μαθητές, αλλά οι καθηγητές. Όμως  ακόμη κι αν οι μαθητές εμπλέκονταν περισσότερο ενεργά, δεν παύει να αποτελεί ένα είδος «μονοκαλλιέργειας» .
Προτείνουμε την επαναλειτουργία του Μαθητικού Φεστιβάλ Αγρινίου. Προτείνουμε οι μαθητές να ανοιχτούν στην πόλη. Να οργανώσουν τις δράσεις τους (συνεπικουρούμενοι από δασκάλους και καθηγητές), να συνομιλήσουν και να συνθέσουν έναν κοινό λόγο. Πλατείες, πεζόδρομοι, στοές, δημόσια  κτίρια να γίνουν  χώροι δημιουργίας και έκφρασης, όπου θα λαμβάνουν χώρα οι δράσεις τους: εκθέσεις ζωγραφικής, παρουσιάσεις βίντεο, ψηφιακής τέχνης, συναυλίες, μουσικοχορευτικές παραστάσεις, λογοτεχνικά  απογεύματα, φωτογραφικές ομάδες, θεατρικές παραστάσεις, αθλητικές δράσεις και ό,τι άλλο έχουν την ανάγκη να προσφέρουν οι μαθητές στην πόλη.
Υπό την αιγίδα και με τη συμπαράσταση  του Δήμου Αγρινίου, των Διευθύνσεων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης αλλά και των Συλλόγων Γονέων η επαναλειτουργία του Μαθητικού Φεστιβάλ Αγρινίου μπορεί και επιβάλλεται να υλοποιηθεί.
Γνωρίζουμε πως για να επανακτηθεί ο δημόσιος χώρος χρειάζεται  να ανασυγκροτηθούν οι  σχέσεις και οι ταυτότητες .
Ενώ η  διαδικτυακή  φλυαρία των νέων, σήμερα, ακυρώνει  ουσιαστικά το δημόσιο λόγο, το Μαθητικό Φεστιβάλ μπορεί να αποτελέσει ένα σημαντικό εργαλείο επαναπροσδιορισμού της σχέσης των μαθητών με την πόλη τους.